Transport en verkeer in Kenia.

Uiteraard eerst voor iedereen die onze site leest: happy new year!!! Wij wensen iedereen een goed, gezegend en gezond 2009.

Een tijdje geleden las ik het stukje dat Lieneke op de site had gezet dat ging over het schoolgeld dat Robert en ik deze maand weer moeten gaan betalen en haar hulpvraag hierbij. Wat ontzettend lief dat zij dit initiatief heeft genomen en langzaam aan groeit het bedrag voor schoolgeld en wij zijn een ieder die ons hierbij heeft geholpen ontzettend dankbaar!!!!Het is moeilijk om zo op papier uit te leggen hoe het ons helpt. Dankjewel!

Wij willen ook diegene bedanken die ons hebben verwend met een kerstkaartje. Toch leuk om de brievenbus te kunnen openen en een aantal kaarten van jullie te mogen ontvangen.

Dit stukje wilden wij wijden aan ons favoriete (NOT!) onderdeel in Kenia, het transport en verkeer hier. Wij gaan even een paar opsommingen maken van wat een lol wij hier kunnen beleven wat dit betreft.

-Om te beginnen, rijdt men in Kenia aan de linker kant en zit de bestuurder aan de rechterkant. Het is dus best even wennen voor ons om een rotonde linksom te pakken.

- Huur een auto. De volgende ochtend heeft deze een lekke band. Ach, niet moeilijk doen, even een bandje verwisselen.Is de reserveband een lek! Auto-verhuurbedrijf gebeld:"ja, dat kan gebeuren. Regelen jullie het zelf even?" OKe dan. Gelukkig hielp onze buurman ons door het bandje te vullen met wat lucht, zodat wij snel naar een benzinepomp konden rijden om het bandje te laten plakken. Helaas, doen zij niet bij deze pomp, maar wel bij de volgende. Hulp van een vriend erbij om naar een ander pomp te kunnen gaan. Gelukkig was deze niet zo ver weg. Beide bandjes laten plakken en there we go.

- Wij wonen in de wijk Likoni en om naar de stad te kunnen, moeten wij met een pontje het water oversteken. Het pontje is voor voetgangers gratis en motorvoertuigen moeten betalen. Op zich best leuk, wanneer je het voor het eerst ziet en mee maakt, maar wanneer het een gewoonte wordt, is het soms iets minder gezellig. Zo moeten de voetgangers wachten achter een hek. Dit hek wordt door een bewaker geopend wanneer je op het pontje kan. Wanneer de kapitein van het pontje besluit dat er genoeg mensen op het pontje staan, toetert hij en dan sluit de bewaker het hek weer. Echter nu was het zo druk en ook erg warm, dat de voetgangers onrustig werden, dus zodra het hek geopend werd, hup, lopen,rennen, duwen. Wat, het hek gaat dicht? No way, ik moet ook nog mee, dus duwen we rustig even door. Iets harder dit keer, waardoor een moeder met haar 2 kindjes op de grond werd geduwd. Iedereen, inclusief wijzelf, schrokken hiervan. Gelukkig stonden zij weer op, weliswaar bezeerd en huilend, maar de kapitein van het pontje toeterde dat het pontje zal vertrekken, dus ja...Wat doe je? Toch maar snel even naar het pontje rennen om het niet te missen.

-Verkeersregels....Tja, die schijnen er wel te zijn hoor, maar worden alleen niet echt frequent na geleefd. Een brutaal mens heeft de halve weg, zal hier wel van toepassing zijn. Door het rode stoplicht rijden, veel te hoge snelheid vooral binnen de bebouwde kom, afsnijden en bumperkleven en onverantwoord inhalen is hier de normaalste gang van zaken in het verkeer.

- Je kan hier ook gebruik maken van een brommer/motor taxi. Voor de kenners: gemiddeld 125 en 150 cc tweewielers die passagiers vervoeren van A naar B voor een redelijk bedrag. Soms gaan wij met een groepje weg en dan zijn er dus meerdere motortjes die ons thuis ophalen en bij bijvoorbeeld het pontje afzetten. De 2 seconden regel van afstand houden, is hier nog niet geheel bekend, dus motortje 1 remt, waarop motortje 2 door motortje 3 wordt geramd. Gelukkig geen gewonden, alleen een lichte schrik.

- Matatu's, kleine busjes waar 12 stoelen in zitten voor passagiers. Een conducteur schreeuwt waar het busje naar toe gaat en je kan het praktisch overal laten stoppen om in of uit te stappen. Er zijn redelijk vaste prijzen bekend voor de afstand die je aflegt (i.p.v. buskaartje), maar het hangt uiteindelijk van de conducteur af wat de daadwerkelijke prijs gaat worden.
In een matatu zitten met 20 mensen erin ipv 12 is ook een optie hier. Dit geeft wel weer een bijzondere samenhang van verschillende lichaamsgeurtjes in ons reukorgaan en dan praten wij niet over de geplette dijen,heupen en schouders van een ieder.
De conducteur die aan ons net het dubbele bedrag vraagt voor een ritje, omdat wij er iets anders uit zien aan de buitenkant qua kleur, is ook geen vreemd verschijnsel.

Nou, dat was even genoeg om jullie een klein idee te geven van het verschil in het verkeer tussen Kenia en Nederland. Gelukkig gaat het altijd net goed en ben ik er van overtuigd dat onze beschermengels overuren draaien hier in het verkeer...!

Hehe, dat lucht even op. Ik moet stiekem even aan een reisgenootje van vorig jaar denken die echt vond dat wanneer zij even kon klagen over dingen die haar stoorde, het echt opluchtte. Tja, ik heb het bij deze geprobeerd en ik moet zeggen, dat ik erop terugkijkend gewoon om moet lachen, dus misschien werkt het stiekem wel een beetje( ?!).

Ander onderwerp.

Net voor de kerst is voor ons allen hier de kerstvakantie begonnen. Robert hoeft even niet in de boeken te duiken en Lieneke en ik hebben onze werkzaamheden bij de kliniek afgerond. De jongvolwassen activiteiten lagen met de feestdagen ook even stil en ik kan met overtuiging zeggen dat Robert, Lieneke en ik, samen met 2 andere vrienden, een heerlijke Kerst hebben gevierd!! Een van onze vrienden biechtte zelfs op dat dit zijn leukste Kerst ooit was...

Ons uiteinde is goed verlopen. Dit was een flink contrast met vorig jaar, want toen was er nog een grote choas in Kenia. Gelukkig is dat nu voorbij en konden wij dit keer genieten van vuurwerk, echte Hollandse oliebollen met poedersuiker en visite uit Nederland!! Wilma (Lieneke's moeder) en Tobya zijn ons komen opzoeken en blijven 2 weken.Erg gezellig met al die dames in huis, alhoewel Robert nog wel eens zijn wenkbrauwen fronst tijdens onze gesprekken.

De tijd gaat snel voorbij en de laatste weken van ons verblijf hier zijn van start gegaan. Wij gaan de laatste puntjes op de i zetten van de projectjes en zijn langzaam bezig met afscheid nemen. Lieneke ziet uit naar het wederzien van haar familie en Robert en ik zijn ervan overtuigd dat jullie trots zullen zijn op Lieneke.

Zelf vind ik het ook heerlijk om mijn familie en vrienden weer live te kunnen zien en spreken. Jammer genoeg moet ik wel met veel pijn in mijn hart Robert straks achter laten. Gedenk ons aub in gebed bij deze vreselijk zware stap.

Lieve mensen, wij hopen jullie straks allemaal in levende lijve te ontmoeten. Bedankt voor iedere bijdrage op welke manier dan ook. Door middel van bijvoorbeeld mailtjes, post, pakketje, sms-jes, telefoontjes, bezoek, financiele bijdrage en gebed!!!!!!Zonder dit alles was ons verblijf hier niet mogelijk geweest.


Mike Elliot: Wauw, 4 jaar, gefeliciteerd!!
Oma: alvast gefeliciteerd met uw 75-ste verjaardag!!

Tot snel ziens,
Dikke zoen, Lieneke en Eline.