terug van weg geweest

Hallo allemaal.

Oke, poging 2, want nog geen enkele minuten geleden besloot de computer zichzelf af te sluiten, vandaar.

Hoe is het daar met jullie? Ik begreep dat het lekker zomers weer was (eindelijk zeg!). Hoe zit het nu met die Mexiaanse griep, ik vang zo nu en dan wel wat op, maar hoe zit het nu precies, qua Nederlandse maatregelen?

Wij zijn veilig en heelhuids aangekomen in Mombasa.
Op Schiphol van de laatste mensen afscheid genomen en tjsongejonge, wat ben ik daar slecht in. De douane door gaf dit keer voor Robert geen enkel probleem (hoe zal dit nu toch komen?) en zonder vertraging vertrok het vliegtuig richting Nairobi. Jammer genoeg wel af en toe flinke turbelentie aanvallen gehad, maar wij hebben het toch maar weer mooi gered.
In Nairobi stond Moni, een vriendin van ons, op het vliegveld te wachten en kon Robert die avond eindelijk weer een bordje echte ugali eten. Wat was de man blij!

De volgende dagen bleven wij nog even in Nairobi om bepaalde zaken te regelen, zoals bijvoorbeeld Robert laten afmelden bij de Nederlandse ambassade. Moni, Robert en ik vertrokken met een taxi daar naar toe. Kenia zal Kenia niet zijn, wanneer de dag altijd wel anders verloopt dan gepland. Halverwege de reis, stopte de taxi ermee. Geen benzine! De chaffeur sprong snel uit zijn auto, gritste een jerrycan uit zijn achterbak en sjeesde de heuvel af richting een tankstation. Vrij snel daarna kwam hij terug, opende net zo snel zijn achterbak weer, om de jerrycan er in te gooien: niet mogelijk om je jerrycan daar te vullen met benzine. Twee andere mannen en nog voordat Moni en ik iets konden doen, duwden zij, samen met Robert de taxi, waar wij dus nog in zaten...! WIj kwamen niet meer bij van het lachen, want dit sloeg toch nergens op. De Koningin hoort misschien met auto-en-al geduwd te worden, maar wij niet. Na een aantal minuten stopten de mannen even met duwen, om het zweet van hun voorhoofden af te vegen en zo zagen wij kans om snel uit te wagen te springen.
Eenmaal bij de benzinpomp en na getankt te hebben, bleef de taxi weigeren te starten. Er was dus wel meer aan de hand, dan alleen de benzine. Ach, why not toch, relax, haha.
Gelukkig reed er al snel een andere taxi voorbij en konden wij met hem meerijden naar de Ambassade. Daar aangekomen was Robert te laat met afmelden, voor die ochtend dan, maar omdat ik Nederlandse ben en wat vragen had, mochten wij wel even naar binnen zodat ik mijn vragen kon stellen. Nadat mijn vragen waren beantwoord, vroeg ik of Robert zich kon afmelden. Dat was geen probleem. De medewerkster vroeg nog hoe Robert het vond in Nederland: tja, not bad, zei hij.

Woensdag vertrokken wij met de trein naar Mombasa en op het treinstation werden wij opgewacht door een aantal vrienden. Speciaal voor Robert hadden zij ugali mee, dus dat werd direct naar binnen gewerkt, voor mij chapati's, dit werd later op de dag door henzelf weer opgegeten, want ik had er nog even geen trek in.

Ons huis, dat de laatste maanden door mannen werd bewoond zag er redelijk onderhouden uit, voor mannen dan, zeg maar. Alleen de badkamer en de keuken kregen van de week even een grote schoonmaak beurt.

Tegenwoordig wonen Zablon en Vaseline bij ons. Zablon woonde al bij ons en Vaseline is erbij gekomen. Hij heeft geen baan meer en zodoende geen woning meer. Hij probeert nu zijn eigen zaakje op te starten en wanneer dat een beetje loopt, vertrekt hij weer.
Twee andere jongemannen verblijven hier verder nog tijdelijk. Enock vanwege zijn vakantie en Tobias, omdat zijn moeder in het buitenland zit en pas aan het einde van de maand terug komt. Tja en dan alleen in een groot huis als 24-jarige is lang niet zo gezellig als bij andere jongelui in een huis vertoeven.

Afgelopen dagen wat mensen op visite gehad en zelf bij een paar mensen langs geweest. Daarnaast weer wennen aan het ritme van hier, het eten, het drinken. Het duurde een paar dagen voordat ik het water van hier weer dronk en probeer nu, tussen het landurig blaffen van een hond door, 's nachts toch nog te "slapen".

Ik ben naar het kliniekje geweest waar ik ook dit jaar weer aan de slag ga. De arts even gedag gezegd en direct een grote tas met verbandmiddelen bij hem achter gelaten. Dit werd direct in de kasten opgeborgen en had Collins, de arts, weer een glimlach op zijn gezicht.

Deze week nog andere zaken regelen, zoals verzekering en dat soort dingen. Daarna tijd om even vakantie te houden, want dat is er dit jaar nog niet van gekomen. Daarna van start in het hete Mombasa!

Ik heb trouwens een nieuw telefoonnummer gekocht hier, zeg maar. Alleen doet deze het nog niet... Het beste is om dan Robert te bellen of te sms-en: nummer: 00.254.7.245.42.471. Wanneer je via 0900-123.00.13 belt, kan je met korting bellen.

Sinds enkele dagen hebben wij nu ook internet thuis, dus hopelijk gaat het mailen nu wat makkelijker en vlotter.

Oke, tot horens!
Eline.

PS. Ik probeer de volgende keer foto's te plaatsen. Nou,dat zal wat worden..