Stand van zaken...

Allereerst voor iedereen: Happy New Year!!

Speciaal voor mijn kleine neefje, die nu toch echt een grote vent aan het worden is: nog van harte gefeliciteerd met je derde verjaardag Mike Elliot. Ik heb zeker aan je gedacht!

Zoals jullie misschien nog kunnen herinneren had ik afgelopen maand mijn eigen bruiloft!! Ik kan jullie meedelen dat ik inmiddels als getrouwde vrouw door het leven ga. Ik ben sinds 15 december de echtgenote geworden van Robert Mwabasa Wamta en sinds die dag schijnt mijn naam veranderd te zijn in Eline Rebecca Mwambasa-van Leeuwen. Haha, klinkt wel een beetje anders he?!

Een ieder van harte bedankt voor de kaarten die wij hebben gekregen, af en toe een telefoontje en sms-je, of een cadeau. Uiteraard de lekkere Nederlanders die speciaal voor onze bruiloft zijn overgekomen: hartstikke bedankt!! Dit heeft onze dag een speciaal tintje gegeven.

Uiteraard had ik graag een uitgebreider verslag willen schrijven over onze bruiloft. Helaas is dat voor nu niet mogelijk. (Uitleg volgt hieronder.) Ik ga proberen dit later alsnog te schrijven en anders horen jullie het later van mij zelf, of hopelijk van ons samen!
Wanneer alles goed gaat, worden er ook een aantal foto’s op de site gezet van onze bruiloft. Nogmaals, ik ben echt een beetje a-technisch, dus mocht het niet te vinden zijn op mijn site, dan ligt dit niet aan jullie beeldscherm.

Vanwaar dit korte verslag van onze bruiloft? 15 december was onze grote dag en op 27 december gingen de Kenianen massaal stemmen voor de presidentsverkiezingen. Normaal gesproken is de uitslag de volgende dag bekend, maar dit keer duurde het drie dagen. Dit zorgde al voor de nodige onrust onder de Keniaanse bevolking. Nadat er bekend was gemaakt dat meneer Kibaki, wederom, was gekozen tot president voor de aankomende 5 jaar, brak er een complete choas los in Kenia. De mensen hier zijn er van overtuigd dat de stemmen niet goed geteld zijn en dat het doorgestoken kaart is. Nu moet ik zeggen dat ik wel denk dat dit klopt. Zo waren bijvoorbeeld een aantal stemboxen niet geheel goed dicht gesaild zoals het hoort. De stemkaarten konden er met alle gemak uit gehaald worden.

Om een lang verhaal kort te maken: Kenia is van een vredig land veranderd in een grote chaos. Meneer, of nu president, Kibaki, is van stam een Kikuyu. De andere Kikuyu’s in dit land hebben dan ook, met 98%, op hem gestemd. Aangezien de telling van de stemmen dus zeer waarschijnlijk corrupt is verlopen, vinden bepaalde Kenianen het nodig om hun woede en frustratie te gaan uiten op de Kikuyu’s. Anderen vinden het nodig om te gaan plunderen of elkaar aan te vallen.
Resultaat: huizen worden in de fik gestoken, vrouwen, jongens en meisjes worden verkracht, Kikuyu’s worden afgeslacht en winkels zijn geplunderd. Gevolg is nu dat de mensen, vooral de Kikuyu’s in angst leven en dat het zeer moeilijk is om aan eten te komen op dit moment. Zo zijn wij gisteren voor het eerst weer de straat op gegaan, sinds zondag, om op zoek te gaan naar eten. Gelukkig heeft het mij maar ongeveer 2 uur gekost om met een tas vol eten een winkel uit te komen. Nadeel is wel dat veel wegen geblokkeerd zijn en de aanvoer van producten afneemt. Hierdoor stijgen de prijzen flink. Voorbeeld: beltegoedkaartje van 100 shilling (ongeveer 1 euro), waar ik normaal 100 shilling voor betaal, is nu 140 shilling…

Gelukkig zijn wij tot nu toe veilig en is het bij ons thuis rustig. Robert en ik hadden voor onze honneymoon een mooi huis gehuurd en dankzij geweldige hulp vanuit Nederland kunnen wij hier langer blijven wonen!!!! Het is een heel mooi, groot huis met een geweldig uitzicht. Wij hebben 2 grote slaapkamers en alsof het zo moet wezen, zitten wij momenteel niet met z’n tweetjes hier, maar nu met z’n vijven. Annet en Wilma, 2 vrijwilligers uit Nederland, zitten nu ook bij ons in huis, evenals een Keniaanse vriend. Dit vanwege het niet meer vrij kunnen bewegen op de straten en vanwege het sluiten van hun verblijf. Zij huurden een strandhuisje, maar dit is per vandaag gesloten i.v.m. het niet meer kunnen garanderen van de veiligheid van de mensen.

Zoals al eerder genoemd zijn de winkels of gesloten, of uitgefikt of geplunderd. Dat is dus de reden dat ik niet een uitgebreid verslag kan geven van onze bruiloft. De internetcafe’s zijn niet toegankelijk en net voordat Annet vertrekt, met haar laptop, typ ik nog even snel dit verslag. Wanneer zij in Nederland is, kan zij het op mijn site gooien en zo blijven jullie dan toch een beetje op de hoogte.

Morgen is een spannende dag. Er staat een protest-actie gepland. Het wordt er op of er onder. De rust keert dan juist toe of de hel barst los, wat zal kunnen uiten in een burgeroorlog!
Annet en Wilma, de 2 vrijwilligers, hebben dan ook besloten om op zoek te gaan naar een vliegticket en zo mogelijk vandaag terug te vliegen naar Nederland. Op dit moment zijn zij de koffers aan het pakken met zeer gefrustreerde gevoelens. Zij hebben namelijk helemaal geen afscheid kunnen nemen van de heerlijke kids en van hun vrienden hier.
Of het boeken van een ticket gaat lukken, is een tweede, maar met een aantal minuten vertrekken wij richting het vliegveld. Wanneer wij goed zijn ingelicht, is de weg naar het vliegveld goed te bereiken.


Zelf vertrek ik op 11 januari, zoals gepland. Helaas kom ik zonder Robert, omdat hij op dit moment niet zijn toeristenvisum kan aanvragen. Ook de kantoren zijn gesloten of voor beperkte zaken open. Hier baal ik erg van en het gaat mij erg aan het hart. Tevens is het erg rottig om te weten dat ik mijn lieve vent, maar ook vrienden en kinderen moet achterlaten. Normaal gesproken is dat al lastig, maar met een mogelijk burgeroorlog en daarbij behorende hongersnood in mijn achterhoofd wordt het er niet gemakkelijker op…

Lieve mensen, tot snel ziens. Mochten er vragen zijn, dan kan je mij altijd bellen. Mailen gaat een beetje lastig nu.

Voor mijn lieve moeder: moeders, zet ‘m op. Super bedankt voor alles wat je voor ons doet! Het beste met Romy en wij houden elkaar op de hoogte!

Doei, dikke zoen, Eline.