Lieneke en Eline

Hallo allemaal.

Mijn laatste verslag schreef ik begin januari dit jaar. Daar beloofde ik om een verslag over de bruiloft te gaan maken, nadat Robert in Nederland was gekomen en wij een feestje konden geven. Helaas is Robert door de Nederlndse regering nog altijd geweigerd om op vakantie te komen, dus is er nog geen feest geweest in Nederland en dus is er geen verslag over de builoft geweest. Om heel eerlijk te zijn, ga ik dat waarschijnlijk tijdens de 4 maanden dat ik hier zit ook niet meer doen, dus dan weten jullie dat.

Oke, dat even ter zijde.
Nu het volgende: IK ZIT ER WEER!!!!

Het afscheid nemen,ging voor mij dit keer erg rustig (op een enkeling daar gelaten, he Gi..).

Woensdagmiddag vertrokken Lieneke en ik vanuit Amsterdam, via Londen, richting Nairobi.
Wij werden door de moeder van Lieneke weg gebracht en net voor vertrek nog een snel gebed gebeden.
Bij het inchecken waren wij wel even nerveus. Er zat namelijk achter de incheckbalie een dame, die erg streng was. Zij lette op ieder kilootje overgewicht en ook al hadden wij niet veel extra's mee, stiekem wel een of twee kilo's. De mensen voor ons, hadden ook te veel mee en moesten voor iedere kilo extra bezwaren. Gelukkig zijn de de wonderen de wereld nog niet uit, want op het moment dat wij aan de beurt waren, werd de streng tante afgelost door een relaxe collega en konden wij lachend en dansend daarna de douane door.

Tijdens de vlucht was ik dit keer, voor het eerst in mijn leven, redelijk relax (word ik dan toch een beetje relax Keniaans???).
In Nairobi aangekomen, kwamen onze koffers al direct langs geschoven, dus ook dit ging als een trein.

Dan kwam daar toch het geweldigste (althans voor mij dan): Robert stond op ons te wachten...Ik werd, zoals gewoonlijk, wel een beetje verlegen (en dit keer was er geen Annemieke mee om voor mij te gaan zwaaien, haha), maar daarna was het alleen nog maar GEWELDIG!! Eindelijk!!!!
Robert leek wel ietsie-pietsie afgevallen te zijn, maar volgens zijn eigen zeggen kwam dat niet door het eten, maar doordat ik niet bij hem was...Vanaf dat moment dus direct maar een inslagrace extra lekker eten voor Robert opgestart en dat verloopt tot nu toe prima.

Snel een taxi genomen en met al onze koffers naar het jeugd hostel gereden. Wilma was daar de avond ervoor al gearriveerd en nu was de groep dan compleet. Wilma, Lieneke, Robert en ik en onze nieuwe avonturen! Wij zijn benieuwd...

Uiteraard nog wel wat cadeautjes aan Robert gegeven en ook eentje aan mijzelf (van mijn moeder dan hoor). Zo had Robert bijvoorbeeld van vrienden een echt paar boerenklompen gekregen! Robert deed de klompen aan (denk dat zij 1 maat te groot waren, dus vroeg hij wel of het de bedoeling was om extra dikke sokken erin te dragen) en hij vond het nog leuk ook! Hij vertelde zelfs dat hij zat te denken om het naar school te dragen en dan op de fiets naar school te rijden. Dat zal wat wezen zeg!

Vannacht vertrekken wij met de bus naar Mombasa.Later volgt meer en dan ook een verslag van Lieneke. Zij zal namelijk 4 maanden bij ons in huis blijven en samen gaan wij jullie dan op de hoogte houden.

Doei, dikke zoen, Eline.